Uafás Pennhurst Asylum: Rúin fuaraithe a nochttar d’othair a bhfuil meabhairghalar orthu agus a gortaíodh agus a fágadh bás

Ó mhí-úsáid mheabhrach agus choirp, mí-úsáid na ndaoine is laige sa tsochaí go plódú an-mhór, bhí Tearmann Pennhurst ina bhaile le deora agus screadaíl nár tugadh aire dóibh.

(Foinse: Getty Images)

Tá am atá caite ag tearmann Pennhurst cosúil le sliocht as leathanaigh scéal uafáis. Ó mhí-úsáid mheabhrach agus choirp, mí-úsáid na ndaoine is laige i measc an chumainn go plódú an-mhór, bhí tearmann Pennhurst ina bhaile le go leor deora agus screadaíl nár tugadh aire dóibh. Is ábhar rúndiamhair fós iad na rúin fuaraithe a chonaic a ballaí mionúracha agus imscrúdaitheoirí paranormal ag eitilt chuige chun scéalta a n-iar-chónaitheoirí a dhíchódú.

dinnéar beo al smith sruth beo

Ar a dtugtar Scoil agus Ospidéal Stáit Pennhurst, tugadh Institiúid Stáit an Oirthir Pennsylvania ar dtús do na Feeble-Minded and Epileptic. Bhí sé i gceist gur tearmann sábháilte dóibh siúd a bhí faoi mhíchumas meabhrach agus fisiceach in Oirdheisceart Pennsylvania. Lonnaithe i Spring City, bhí an institiúid ag feidhmiú ar feadh 79 bliana, sular ghlac scéalta faoina cruálacht léi faoi dheireadh agus dúnadh í ar 9 Nollaig, 1987.

Tógadh an áit idir 1903-1908 agus díreach ceithre bliana tar éis dóibh an chéad othar a thógáil isteach ar 23 Samhain, 1908, bhí Pennhurst ag cur thar maoil le daoine cheana féin. Ciall a bheith do dhaoine faoi mhíchumas agus daoine le meabhairghalar, caitheadh ​​dílleachtaí, inimircigh agus coirpigh isteach san institiúid freisin. Bhí eagla orthu siúd a bhí difriúil a d’fhág gur cruthaíodh áit mar Pennhurst.

Is é an chuid is uafásaí de scéal an tearmainn seo ná gur measadh gur bagairt choiriúil daoine ‘intinne’. I 1913, bunaíodh Coimisiún um Chúram na nDaoine Inmheánach Feeble a d’fhógair go dána nár cheart dóibh siúd atá faoi mhíchumas a bheith ina saoránaigh sa ghnáthshochaí toisc go raibh siad ina mbagairt don tsíocháin. Faoi na 1960idí, bhí thart ar 2,791 duine i Pennhurst, a bhí beagnach míle níos mó ná a n-acmhainn uasta.

Bhí leanaí i measc na ndaoine institiúideacha sin freisin, coinnithe i gcliabháin miotail agus go minic ina luí ina bhfeiseanna féin ar feadh laethanta. Dúirt Bill Baldini, a bhí ar an gcéad duine a bhris scéal na ndálaí uafásacha a raibh na hothair ina gcónaí ann go raibh sé chomh deacair an rud a chonaic siad gur theastaigh ón gcriú imeacht a fhágáil - bhí siad chomh ‘mortified’. Rith an scéal i 1968 agus d’athraigh an méid a léirigh sé stair an tearmainn. Bhí othair nocht, tinn, a raibh cuma chnámharlaigh orthu agus leanaí ó 6 mhí go 5 bliana d’aois ceangailte le leapacha.

Roinneadh na hothair anseo i gcatagóirí amh - imbecile nó gealtach, epileptic nó sláintiúil, agus catagóirí fiaclóireachta fiacla maith, olc agus cóireáilte. Ar dtús coinníodh othair fhir agus mhná le chéile i dtosach ach scaradh iad níos déanaí chun toircheas a sheachaint.

Agus d’fhulaing na hothair seo faoi láimh na foirne. Bhí othair ardfheidhmiúla scartha ó na hothair a bhí ag feidhmiú íseal ach ba mhinic a cuireadh iad i mbardaí leis na cinn is lú cumais mar phionóis. Méadaíodh roinnt othar d’aon ghnó chun dul foréigneach. Is iad na airíoch a shocródh a n-ionsaithe. Buaileadh iad, marcaíodh cathaoireacha rothaí ar chuid acu. Fuair ​​cuid acu bás ansin.

I 1983, díotáladh naonúr fostaí ar mhí-úsáid chorpartha éagsúla agus muirir ionsaithe . Dúnadh an institiúid sa deireadh i 1987, dhá scór bliain tar éis di a fírinne a bhaint amach.

Athosclaíodh cuid den tearmann mar rud is díol spéise do thurasóirí paranormal agus deir daoine go bhfaca siad chills, screams, guthanna gan mhíniú gan iarraidh agus scáthanna.

Tá craoladh speisialta Pennhurst ag A & E's 'World's Biggest Ghost Hunt' ar 30 Deireadh Fómhair.